Aπό το δημόσιο στο κοινό

«Aνάπτυξη»… «αξιοποίηση». Φράσεις κλισέ, σλόγκαν που δεν λείπουν από το σύνολο των πολιτικών σχηματισμών, από επιστήμονες και τεχνοκράτες όταν περιγράφουν τις επιθυμίες ή τις προθέσεις τους για το τι μέλλει γενέσθαι στον χώρο του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού και της παραλίας του Αγίου Κοσμά, αλλά και γενικότερα, σε ολόκληρο τον δημόσιο χώρο του παραλιακού μετώπου της Αθήνας.

«Αξιοποίηση για ποιούς;» ήταν ο τίτλος μιας Ημερίδας που διοργάνωσε η «Επιτροπή Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο στο Ελληνικό» πριν δυο χρόνια, σε συνεργασία με τον Δήμο Ελληνικού-Αργυρούπολης, επί δημαρχίας Χρήστου Κορτζίδη, και με τους Δήμους Αλίμου και Γλυφάδας. «Αξιοποίηση» του Ελληνικού με βάση έναν σχεδιασμό που θα προωθεί τις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες των κατοίκων όχι μόνο της ευρύτερης περιοχής του πρώην αεροδρομίου, αλλά και των κατοίκων των κεντρικών περιοχών της Αθήνας, ήταν το συμπέρασμα της Ημερίδας, στην οποία συμμετείχαν πολιτικά κόμματα, κοινωνικές οργανώσεις και κινήσεις πολιτών από όλη την Αττική.

Οπότε, προκύπτει αβίαστα το ερώτημα: ποιές είναι οι πραγματικές κοινωνικές ανάγκες στη σημερινή Αθήνα, στην πρωτεύουσα μιας χώρας όπου ο μισός περίπου πληθυσμός της «συνωστίζεται» σε πυκνοδομημένες και πυκνοκατοικημένες περιοχές, με σοβαρές ελλείψεις σε μεταφορικές υποδομές και σε εγκαταστάσεις κοινωνικού εξοπλισμού;

Εδώ οι απαντήσεις ποικίλουν: Πριν από μερικά χρόνια εμφανίστηκε η άποψη της λεγόμενης «χωροταξικής δημοκρατίας», η οποία υποστήριζε ότι, αυτό που πρέπει κατά προτεραιότητα να γίνει, είναι η κατεδάφιση κάποιων επιλεγμένων οικοδομικών τετραγώνων σε περιοχές όπως η Κυψέλη , τα Πατήσια, το Παγκράτι και η δημιουργία στη θέση τους χώρων πράσινου, που τόσο λείπουν από τις προβληματικές αυτές περιοχές. Κάτι αντίστοιχο θα μπορούσε να γίνει, λέγανε, και σε υποβαθμισμένες περιοχές του Πειραιά και της Δυτικής Αθήνας. Και επειδή για γίνουν όλα αυτά χρειάζονταν χρήματα για απαλλοτριώσεις και αποζημιώσεις για τις μετεγκαταστάσεις, τα χρήματα αυτά μπορούσαν, λέγανε, να βρεθούν από την πώληση της δημόσιας γης του πρώην αεροδρόμιου του Ελληνικού σε ιδιώτες και από την εκμετάλλευση, δηλαδή την οικοδόμησή του, από αυτούς.

………………………………………………………………………………………………………..

*Eισήγηση στο Φόρουμ-- Πολιτικό εργαστήρι:

"Ευημερία χωρίς ανάπτυξη: προτάσεις για έναν άλλο κόσμο από κοινού"

δημιουργία ενός προγραμματικού πλαισίου πολιτικής και κοινωνικής παρέμβασης

Πολυτεχνείο,20-22 Φεβρουαρίου 2015

Η άποψη αυτή απορρίφθηκε στην συνέχεια, «μετά πολλών επαίνων», από τους οπαδούς του λεγόμενου «ρεαλισμού», οι οποίοι θεώρησαν ότι η σημερινή οικονομική συγκυρία δεν επιτρέπει τέτοια διασπορά οικονομικών πόρων, και μάλιστα για την δημιουργία χώρων πράσινου σε πυκνοδομημένες γειτονιές. Οπότε, επιλέχθηκε ως «βέλτιστη λύση» η παραχώρηση για 99χρόνια (!), σε ιδιώτες «επενδυτές» για «αξιοποίηση», των 6.200 στρεμμάτων δημόσιας γης του πρ. αεροδρομίου Ελληνικού και της παραλίας, συμπεριλαμβανομένων του αρχαιολογικού χώρου και του Αθλητικού Κέντρου Αγίου Κοσμά, του Ολυμπιακού Κέντρου Ιστιοπλοϊας που έχει μετατραπεί σε Μαρίνα εξυπηρέτησης ιδιωτικών σκαφών, καθώς και των άλλων Ολυμπιακών αθλητικών εγκαταστάσεων, συνολικής αξίας περίπου 430 εκ ευρώ.

Έτσι, φθάσαμε στην σημερινή πραγματικότητα, όπου ο Όμιλος Λάτση, σε συνεργασία με εταιρία Αράβων και Κινέζων επενδυτών που εδρεύει στον φορολογικό παράδεισο του Λουξεμβούργου, να διεκδικεί για 99 χρόνια δημόσια γη αξίας δεκάδων δισεκατομμυρίων, έναντι 925 εκατομμυρίων ευρώ, τα οποία προτίθεται να πληρώσει με δόσεις σε βάθος …δεκαετίας, εν ονόματι της «αξιοποίησης» του Ελληνικού και της «ανάπτυξης» της χώρας. Σημειωτέον ότι όποια χρήματα εισπραχθούν, θα καταλήξουν τελικά στην μαύρη τρύπα της εξόφλησης του χρέους της χώρας μας…

Ποια είναι όμως τα σχέδια του Λάτση για την «αξιοποίηση» του Ελληνικού και της παραλίας του Αγίου Κοσμά, στον βαθμό που δεν έχει εν τω μεταξύ κάτι αλλάξει;

Στο Ελληνικό, προγραμματίζεται η «εμφύτευση» μιας νέας πόλης δεκάδων χιλιάδων κατοίκων με κτιριακές εγκαταστάσεις 3.750.000 τετραγωνικών μέτρων, στις οποίες περιλαμβάνονται πολυόροφα ξενοδοχεία-ουρανοξύστες στον παραλιακό χώρο, θηριώδη Mall, εμπορικά κέντρα με καταστήματα για πλούσιους και μικρομεσαίους, πολυτελείς κατοικίες για Άραβες, Κινέζους και Ευρωπαίους υψηλών εισοδημάτων, και βεβαίως, ένα υπερπολυτελές Καζίνο. Και κάπου ανάμεσα σε όλα αυτά, προβλέπεται και ένα πάρκο, σε τμήμα του οποίου θα έχει πρόσβαση και ο λαουτζίκος. Ο οποίος, θα μπορεί να καταναλώνει κι αυτός από τα γύρω μαγαζιά το κατά δύναμιν, ή απλώς να κάνει τη βόλτα του, να χαζεύει και να πίνει και καμιά Κόκα- Κόλα.

Αυτό το μοντέλο «ανάπτυξης» είναι γνωστό, εμφανίζεται με διάφορες μορφές σε διάφορα μέρη του πλανήτη και οδηγεί συνήθως σε περιφραγμένα γκέτο για πλούσιους και σε ιδιωτικές παραλίες που δεν μπορεί να έχουν πρόσβαση όλοι. Έτσι, ο δημόσιος χώρος συρρικνώνεται και η ιδιωτικοποίησή του παρέχει ιδιαίτερα προνόμια σε λίγους, αφήνοντας στο περιθώριο τους πολλούς.

Προτάσεις για μια άλλου τύπου «ανάπτυξη».

Όσον αφορά το Ελληνικό, θεωρώντας ότι τελικά δεν θα προχωρήσουν τα σχέδια του Ομίλου Λάτση, πιστεύω ότι είναι απαραίτητη η διαμόρφωση μιας άλλης πρότασης, με βάση την οποία θα εξυπηρετούνται στον υφιστάμενο δημόσιο χώρο και στην παραλιακή ζώνη, πραγματικές ανάγκες της μεγάλης πλειοψηφίας των κατοίκων της Αθήνας. To ερευνητικό πρόγραμμα της επιστημονικής ομάδας του Εργαστηρίου Αστικού Περιβάλλοντος του ΕΜΠ, μπορεί να αποτελέσει την βάση αυτής της πρότασης (1).

1.Νομοθετικό πλαίσιο χρήσεων γης και όρων δόμησης

Πρώτιστη ανάγκη σήμερα στην πρωτεύουσα μιας ευρωπαϊκής μεγαλούπολης όπως η Αθήνα είναι η ύπαρξη ενός μεγάλου Μητροπολιτικού Πάρκου υψηλού πράσινου, και ο χώρος του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού είναι η τελευταία δυνατότητα που έχει να το αποκτήσει. Τα εξαιρετικά χαμηλά ποσοστά πράσινου ανά κάτοικο στην Αθήνα σε σχέση με τις άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και οι σημαντικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, επιβάλλουν να δούμε το ζήτημα της «αξιοποίησης» των ελεύθερων, ακόμη, δημόσιων χώρων, με διαφορετικούς όρους.

Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι οι ελεύθεροι, οι αδόμητοι χώροι σε μια πόλη, αποτελούν συστατικά και σημαντικότατα στοιχεία κοινωνικού εξοπλισμού, όπως και οι κτιριακές εγκαταστάσεις που διατίθενται για χώρους εκπαίδευσης υγείας, πολιτισμού, αθλητισμού, κοινωνικής πρόνοιας κλπ. Μια πλατεία, μια παιδική χαρά, ένα πάρκο, αποτελούν απαραίτητα στοιχεία, αποτελούν ανάσες μιας πόλης στην οποία κατοικούν εκατομμύρια άνθρωποι. Αυτό σημαίνει ότι η «ανάπτυξη» δεν συνδέεται οπωσδήποτε με την δόμηση, το χτίσιμο, το μπετόν και το τσιμέντο, αλλά και με την διατήρηση, το μη χτίσιμο των ελεύθερων χώρων.

Με αυτή την έννοια θεωρώ ότι ο δημόσιος χώρος του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού και της παραλίας του Αγίου Κοσμά, πρέπει να παραμείνει δημόσιος, να μην ιδιωτικοποιηθεί, να μην δομηθεί περαιτέρω, αλλά, μέσα από μια διαδικασία συμμετοχής κεντρικών και τοπικών φορέων πολιτών στον σχεδιασμό και στην λήψη των αποφάσεων, σε συνεργασία με τους αρμόδιους φορείς της Κυβέρνησης και της Περιφέρειας Αττικής, να προκύψει η βέλτιστη λύση δημιουργίας ενός Μητροπολιτικού Πάρκου, και η επανάχρηση των υφιστάμενων κτιριακών εγκαταστάσεων για πολιτιστικές, αθλητικές και άλλες κοινωφελείς δραστηριότητες. Παράλληλα, ένα επιτυχές μίγμα εγκαταστάσεων και δραστηριοτήτων, θα μπορούσε να συμβάλει στην δημιουργία σημαντικού αριθμού αξιοπρεπών θέσεων εργασίας, στην προσέλκυση χιλιάδων επισκεπτών καθ’ όλο το έτος και στην δημιουργία μιας άλλου τύπου ανάπτυξης , όπου στόχος δεν θα είναι η εμπορευματοποίηση του χώρου και η συσσώρευση κερδών από κάποιους «επενδυτές», αλλά η ανάδειξη ενός άλλου πολιτισμού (2). Αυτό θα σήμαινε την εγκατάλειψη του κυρίαρχου μοντέλου «ανάπτυξης», και το πέρασμα σε ένα άλλο μοντέλο, όπου κυρίαρχες θα είναι οι κοινωνικές σχέσεις αλληλεγγύης και οι αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας. Εν τέλει, θα οδηγούσε σε ένα μοντέλο «ευημερίας χωρίς ανάπτυξη», παραδοσιακού τύπου, θα συμπλήρωνα.

Επί του προκειμένου, προτείνω την δημιουργία μιας ανοικτής Ομάδας Εργασίας η οποία, λειτουργώντας «από τα κάτω» θα διαμορφώσει μια πρόταση για τις χρήσεις γης και τους όρους δόμησης στο πρώην αεροδρόμιο Ελληνικού και την παραλία του Αγίου Κοσμά, η οποία στην συνέχεια θα μπορούσε να αποτελέσει το πλαίσιο για ένα νόμο ο οποίος θα αντικαταστήσει τον ισχύοντα απαράδεκτο νόμο 4062/2012. Η ίδια Ομάδα Εργασίας θα μπορούσε να ασχοληθεί και να διαμορφώσει μια πρόταση για τον Φορέα Διαχείρισης που θα αντικαταστήσει την ΕΛΛΗΝΙΚΟ Α.Ε, η οποία έχει σήμερα την ευθύνη της διαχείρισης του χώρου.

Η «Επιτροπή Αγώνα» μπορεί να παίξει ένα συντονιστικό ρόλο στην λειτουργία αυτής της Ομάδας Εργασίας.

2. Οικειοποίηση του χώρου του πρώην αεροδρομίου και της παραλίας

Παράλληλα με την προαναφερόμενη διαδικασία συμμετοχικής διαμόρφωσης του πλαισίου για έναν νέο νόμο για το Ελληνικό, θεωρώ ότι πρέπει να διερευνηθούν και να προωθηθούν «από τα κάτω» τρόποι οικειοποίησης του όλου χώρου του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού, μέσα από αθλητικές δραστηριότητες και πολιτιστικές εκδηλώσεις, με στόχο την προσέγγισή του από κινήσεις πολιτών και την ανάδειξη των δυνατοτήτων που παρέχονται. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, θεωρώ ότι προωθείται, το πέρασμα «από το δημόσιο στο κοινό».

Η περιοχή του «ελαιώνα», που φυτεύτηκε στον χώρο του πρώην αεροδρομίου πριν από τρία χρόνια από χιλιάδες πολίτες της Αθήνας, μπορεί να γίνει το επίκεντρο διάφορων υπαίθριων δράσεων και παρεμβάσεων το επόμενο διάστημα, καθώς και κάποιοι κλειστοί χώροι, όπως το κέντρο Ξιφασκίας όπου έχουν διεξαχθεί και στο παρελθόν εκθέσεις, συζητήσεις, κλπ. Πολιτιστικές εκδηλώσεις μπορεί να οργανωθούν τους καλοκαιρινούς μήνες και στην «απελευθερωμένη» παραλία του Αγίου Κοσμά, ενώ το Αθλητικό Κέντρο του Αγίου Κοσμά θα πρέπει να είναι ανοικτό για όλους όσους θέλουν να αθλούνται εκεί.

Η «Επιτροπή Αγώνα» θα μπορούσε, επίσης, να παίξει ένα συντονιστικό ρόλο και για την διαμόρφωση προτάσεων γύρω από τα ζητήματα αυτά.

3. Αυτοδιαχειριζόμενοι Αγροί

Στα πλαίσια του όλου χώρου του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού και συγκεκριμένα στον χώρο της πρώην αμερικάνικης βάσης, λειτουργεί πιλοτικά εδώ και 4 χρόνια ο «Αυτοδιαχειριζόμενος Αγρός στο Ελληνικό» σε έκταση 2,5 στρεμμάτων, με την συμμετοχή πολιτών από την ευρύτερη περιοχή.

Ο «Αυτοδιαχειριζόμενος Αγρός στο Ελληνικό», που συνέβαλε μαζί με την προηγούμενη δημοτική αρχή Ελληνικού-Αργυρούπολης στην δημιουργία του προαναφερόμενου «ελαιώνα», προτείνει την επέκταση των καλλιεργειών σε κάποια επιλεγμένη περιοχή εντός του πρώην αεροδρομίου, στα πλαίσια ενός συνολικού σχεδιασμού.

Δεδομένου ότι σήμερα δεν υπάρχει θεσμικό πλαίσιο γεωργικών δραστηριοτήτων στις εντός σχεδίου περιοχές των πόλεων, προτείνεται η συσπείρωση των ενδιαφερόμενων πολιτών γύρω από μια Ομάδα Εργασίας για την επεξεργασία μιας συγκεκριμένης πρότασης που θα αφορά συλλογικές ή ατομικές καλλιέργειες, στον χώρο του Ελληνικού ή οπουδήποτε αλλού, στον αστικό χώρο.

Ο «Αυτοδιαχειριζόμενος Αγρός στο Ελληνικό» θα μπορούσε να συμβάλλει και να συντονίσει μια τέτοια Ομάδα Εργασίας.

Επίλογος:

Tα σχέδια του Ομίλου Λάτση για το πρώην αεροδρόμιο Ελληνικού, αποτελούν συστατικά στοιχεία μιας «ανάπτυξης» καταστροφικής για το φυσικό, το πολιτιστικό περιβάλλον, για την ζωή μας.

Για την «αξιοποίηση» του Ελληνικού προτείνεται η αναζήτηση ενός άλλου δρόμου, εκτός του κράτους και της αγοράς, που θα εκλαμβάνει τον δημόσιο χώρο ως «κοινό αγαθό» και θα έχει ως βάση την συνεργατική οικονομία και την ομότιμη παραγωγή. Αυτό θα σήμαινε την μετάβαση “από το δημόσιο στο κοινό” και την οργάνωση της παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών από αυτοοργανωμένες κοινότητες οι οποίες λειτουργούν ως κοινωνικοί συνεταιρισμοί. (βλ.Mισέλ Μπάουενς: Aνοιχτοί Συνεταιρισμοί για την παραγωγή των «κοινών», Αυγή, 17.11.2014)

Θεωρώ ότι στον χώρο του πρ. Αεροδρομιου Ελληνικού, θα μπορούσαν να λειτουργήσoυν (σε κάποια από τα υπάρχοντα 241 κτίρια):

• Αυτοοργανωμένη κοινότητα χειροτεχνών-καλλιτεχνών σε διαμορφωμένους εργαστηριακούς και εκθεσιακούς χώρους.
• Αυτοοργανωμένη κοινότητα δημιουργών που ασχολούνται με τις εικαστικές τέχνες, τον κινηματογράφο, το θέατρο, το χορό κ.ά.

Ακόμη, σε ειδικά διαμορφωμένη έκταση, θα μπορούσε να λειτουργεί:

• αυτοοργανωμένη κοινότητα καλλιεργητών της γης.

Παραπομπές

(1) Νίκος Μπελαβίλας: «Το μέλλον του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού σε συνθήκες κρίσης». (2013)

“…Σύμφωνα με το πλήρες σενάριο του ΤΑΙΠΕΔ η οικοδόμηση περισσότερων από 3 εκατομμύρια τ.μ. όγκων μπετόν αρμέ και σκληρών επιφανειών, ή αλλαγή του μικροκλίματος της Νότιας Αθήνας με αύξηση της θερμοκρασίας 3-8°C στις περιοχές που θα οικοδομηθούν και στις γειτονικές τους, η κατακόρυφη αύξηση του ενεργειακού αποτυπώματος της πρωτεύουσας λόγω της προσθήκης του γιγαντιαίου κτιριακού δυναμικού, η απώλεια ελεύθερων χώρων ίσων με αυτούς που χάθηκαν με τις λανθασμένες επιλογές και χωροθετήσεις των ολυμπιακών αγώνων το 2004, είναι τα μεγέθη της πλήρους ανάπτυξης – αν υπάρξουν – των σημερινών επιλογών του κυβερνητικού διαγωνισμού του για το Ελληνικό.

….Η προωθούμενη “αξιοποίηση” του Ελληνικού με βάση το Ν.4062/12 και το διεθνή διαγωνισμό του ΤΑΙΠΕΔ πρακτικά παρακάμπτει όλα τα επίπεδα του θεσμοθετημένου χωρικού σχεδιασμού και ταυτόχρονα δεν υπακούει σε κανένα σχέδιο αναπτυξιακής στρατηγικής για την πρωτεύουσα. Αποκλειστικός γνώμονας για το μέλλον του Ελληνικού είναι οι ιδιαίτερες επιθυμίες και οι στόχοι των επενδυτών που θα επιλεγούν από το ΤΑΙΠΕΔ και κυρίως η επίτευξη της μεγαλύτερης δυνατής κερδοφορίας από την εκμετάλλευση της έκτασης, χωρίς καμία σύνδεση με οποιαδήποτε συζήτηση για την πολεοδομική συγκρότηση της πρωτεύουσας, τις προτεραιότητες για την παραγωγική ανασυγκρότηση, τη διαμόρφωση μίας νέας ταυτότητας για την πόλη, τις κοινωνικές ανάγκες των κατοίκων και τα σοβαρά περιβαλλοντικά προβλήματα. Αντίστοιχα δεν υπάρχει καμία μέριμνα για τις επιπτώσεις στη μητροπολιτική Αθήνα: την αποδυνάμωση του κέντρου της πόλης από τη δημιουργία ενός ανταγωνιστικού πόλου, την απώλεια ενός μεγάλου μέρους του θαλασσίου μετώπου του Σαρωνικού, την αλόγιστη επέκταση του δικτύου των αυτοκινητοδρόμων με καταστροφικές συνέπειες τόσο για τον αστικό όσο και για τον περιαστικό χώρο, τη διάλυση του μικρο-μεσαίου εμπορίου στη Νότια Αθήνα, τις αλλαγές στο κλίμα της πόλης, κτλ.

…Συνοπτικά, η πρόταση για το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού του Εργαστηρίου Αστικού Περιβάλλοντος ΕΜΠ και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, περιλαμβάνει εκτός των πρασίνων επιφανειών, δεκάδες χρήσεις σε εκατοντάδες χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα κτιρίων (241 κτίρια με 370.000 τ.μ.).

Οι χρήσεις αυτές είναι: Χρήσεις αναψυχής με καφέ, εστιατόρια, το υδροπάρκο-θεματικό πάρκο στο Ολυμπιακό Slalom, το ενυδρείο, το κέντρο εμπορικών και επιστημονικών εκθέσεων και συνεδρίων στον πρώην Ανατολικό Αεροσταθμό, χρήσεις αθλητισμού με τον πόλο επαγγελματικού και λαϊκού αθλητισμού με γήπεδα, γυμναστήρια και ξενώνες αθλητών, χρήσεις πολιτισμού και έρευνας με το ερευνητικό κέντρο του ΕΛΚΕΘΕ, τα μουσεία των αρχαιολογικών συλλογών του Σαρωνικού και της αεροπορίας. Περιλαμβάνει τις χρήσεις τουρισμού, θαλάσσιου τουρισμού και αναψυχής μαζί με τις εγκαταστάσεις ναυταθλητισμού στην Ολυμπιακή Μαρίνα και στον Άγιο Κοσμά. Περιλαμβάνει τέλος ένα τοπικό κέντρο εμπορίου και διοίκησης με καταστήματα μικρού εμπορίου και ιδιωτικές υπηρεσίες, υπηρεσίες διοίκησης πρόνοιας και εκπαίδευσης των γύρω δήμων.

Σε αυτά τα πλαίσια η σπουδαία πρωτοβουλία του αυτοδιαχειριζόμενου αστικού αγρού μπορεί να συνεχίσει να αναπτύσσεται σε έκταση 50-100 στρεμμάτων. Το ίδιο ισχύει με τη διαμόρφωση του ελαιώνα, τα χιλιάδες ελαιόδεντρα που έχουν αρχίσει να φυτεύονται από εθελοντές και μεγαλώνουν ήδη από 5 χρόνια, αλλά και τη δημιουργία της διαδημοτικής πειραματικής μονάδας διαχείρισης-ανακύκλωσης-κομποστοποίησης οικιακών απορριμμάτων στη ζώνη των μεταφορικών υποδομών-μελετάται ήδη από τα ΤΕΙ Πειραιά. Αυτές είναι χρήσεις επίσης συμβατές, χαμηλού έως μηδενικού κόστους και υψηλού οφέλους…

(2) Eλένη Πορτάλιου: «Εναλλακτική βιώσιμη οικολογικά και oικονομικά πρόταση για το Ελληνικό»

…Σύμφωνα με την πρόταση του Εργαστηρίου Αστικού Περιβάλλοντος ΕΜΠ, το Ελληνικό μπορεί να μετατραπεί σε Μητροπολιτικό Πάρκο με μια πολύ χαμηλού κόστους επένδυση, όπως έγινε με τα παραδείγματα των αεροδρομίων σε Βερολίνο (Γερμανία) και Κίτο (Εκουαδόρ). Μπορούν, επίσης, να αξιοποιηθούν 241 κτίρια τόσο για τις σημερινές χρήσεις όσο και για νέες οι οποίες αφορούν στην πρόταση που ακολουθεί. Τα έξοδα λειτουργίας του χώρου θα καλυφθούν από το Ολυμπιακό Κέντρο Ιστιοπλοΐας - τη μαρίνα δηλαδή του Αγίου Κοσμά, η οποία είναι διεθνών/υψηλών προδιαγραφών.

Το Μητροπολιτικό Πάρκο θα αποτελέσει ένα κέντρο Περιβάλλοντος και Πολιτισμού που θα λειτουργεί, για 8 τουλάχιστον μήνες το χρόνο, ως εστιακό σημείο για τον πολιτιστικό και φυσιολατρικό τουρισμό στην παράκτια ζώνη, από το ΣΕΦ μέχρι το Λαύριο και τα νησιά του Σαρωνικού. Το Κέντρο Περιβάλλοντος και Πολιτισμού θα αιμοδοτείται από καλλιτεχνικές και περιβαλλοντικές διοργανώσεις ευρωπαϊκής και εθνικής εμβέλειας (εκθέσεις, παραστάσεις, συνέδρια, κλπ.), όπως συμβαίνει σε άλλες πόλεις οι οποίες επένδυσαν ανάλογα, κυρίως στον πολιτισμό.

Η Αθήνα διαθέτει στο παράκτιο μέτωπο σημαντικά μνημεία φύσης και πολιτισμού που προσελκύουν τοπικό, υπερτοπικό και διεθνές ενδιαφέρον. Οι ήπιες περιβαλλοντικά και σημαντικές πολιτισμικά δράσεις θα αιμοδοτήσουν, με τη συγκέντρωση εκατοντάδων χιλιάδων επισκεπτών, την τοπική οικονομία (μικρές ξενοδοχειακές μονάδες, καταστήματα εστίασης, ανενεργά διαμερίσματα στις γύρω περιοχές λόγω της φούσκας ακινήτων κ.λπ.) και θα στηρίξουν την καλλιτεχνική δραστηριότητα ομάδων από όλους τους τομείς των τεχνών. Ταυτόχρονα θα διατηρήσουν ανοιχτή την παράκτια ζώνη και το Μητροπολιτικό Πάρκο για όλους τους κατοίκους του Λεκανοπεδίου και θα συμβάλουν στην περιβαλλοντική αναβάθμιση της Αττικής.

  

 Πάνος Τότσικας, πολεοδόμος

Μέλος της «Επιτροπής Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο στο Ελληνικό»